Toenemende Armoede in Nederland!?
Het begrip armoede in de zin van armlastigheid, schaarste, geldnood, niet meer echt mee kunnen doen zal veel Nederlanders verbaasd doen kijken. In ons lage landje leven we immers in een sociale welvaartstaat. Wie kent niet clichés als “Voor wie werken wil is altijd wel werk te vinden” en “In de bijstand krijg je meer geld dan met werken te verdienen is”.
Toenemende onbalans en risico’s
Nee, het is bij ons nog lang geen USA, India of Bangladesh. Toch kunnen de veranderingen die gaande zijn en ons nog staan te wachten wel eens groter zijn dan velen denken. Feit is dat de vaste lasten in ons land tot grote hoogte gestegen zijn. Wonen, energie, verzekeringen , eigen bijdragen en gemeentelijke belastingen doen tegenwoordig een flinke aanslag op het netto verdiende loon of de uitkering. Ook openbaar vervoer, eten en drinken, laat staan een eigen autootje kosten steeds meer geld.
Er zijn vele oorzaken waarom het mis kan gaan. Kleine zelfstandigen die bijna niets meer verkopen of geen opdrachten kunnen vinden, werknemers die werkloos worden, minder uren krijgen, een echtscheiding, kinderen die naar het voortgezet onderwijs gaan, een kapotte koelkast, wasmachine, verwarmingsketel, auto, fiets. Nu, eind 2012, kloppen er tussen de 60 en 100 duizend mensen aan, bij een voedselbank en het aantal aanmeldingen gaat snel omhoog.
Eigen schuld – dikke bult?
De vraag die meestal als eerste wordt gesteld als het over dit onderwerp gaat is: Hebben “ze” er niet zelf schuld aan? Wie er strak in de leer naar kijkt die zal zeker heel wat punten aan kunnen wijzen waar vragen bij te stellen zijn. Mensen die in goede tijden geen enkele buffer hebben opgebouwd, die er geen boekhouding of administratie op nahouden, geen idee hebben van de baten en lasten. Naar de winkel stappen als er geld is en de kar volladen om veertien dagen later tot ontdekking te komen dat alles op is en er weer een aanmaning is binnengekomen.
In de huidige tijd gaat het echter veel verder. Het leven in Nederland is duur geworden, helemaal als je opgroeiende kinderen hebt. Ook de goedverdienenden in de middenklasse die, op basis van een dubbel inkomen, een mooi huis hebben gekocht in de verwachting dat de waarde van de woningen bleef stijgen en het loon elk jaar omhoog ging, kunnen nu in korte tijd flink in de problemen komen. Wie werkloos wordt gaat er per direct flink in inkomen op achteruit. Als dan het uitgavenpatroon zodanig van opbouw was dat alles wat binnenkwam aan het eind van de maand op was dan wordt het flink schrikken.
Hoe verder?
De economische vooruitzichten in ons land zijn slecht. Het overheidstekort zal vast en zeker toenemen omdat er veel minder aan belastingen binnenkomt dan begroot en de uitgaven voor ww, huur- en zorgtoeslag, bijstand en andere zaken in een snel tempo groeien.
Alles is in beweging. Aan de onderzijde van de arbeidsmarkt komen er steeds minder uren ter beschikking terwijl steeds meer functies en werkzaamheden op zich wegzakken naar die onderkant . Het minimumloon mag dan bruto zo’n 1450 euro bedragen, als je maar voor 24 uur werk vindt dan houdt het toch echt bij 970 euro bruto op.
Wat te doen?
Er zijn twee groepen Nederlanders. De ene groep roept dat ze zich niet druk maakt, dat het best goed gaat en het als vanzelf weer bergopwaarts zal gaan. De andere groep, veel kleiner in getal, waaronder waarschijnlijk nogal wat lezers van Biflatie, kijkt bezorgd richting de toekomst. Zeker voor de Nederlanders die na 1970 zijn geboren, eigenlijk alleen maar een toename van de welvaart hebben meegemaakt, zal het waarschijnlijk flink wennen worden. Stilzitten en zuchten zal ons niet helpen. Wat ieder als eerste kan doen is zijn vaste lasten tot het absoluut noodzakelijke terugbrengen. Zorgen voor overzicht en inzicht. Bouw een buffer op. Vergroot je kennis en vaardigheden en leer vooral genieten van wat je hebt. Voor de rest wordt het mouwen opstropen, creatief zijn, je eigen micro-wereld scheppen, kijken en overleggen wat je samen met anderen kunt doen, elke euro die verdiend wordt in dankbaarheid knuffelen en met zorg uitgeven. Met u lezers ben ik benieuwd hoe het verder zal gaan. Misschien kan ik over een jaar nog eens teruggrijpen op dit artikel, berichten over onverwachte zonneschijn of langdurig donkere tijden
Bron: Biflatie – Ben H.J. Bennink
